گواهی تاریخ بر هتک حرمت به حرم ائمه معصوم (ع)

در تاریخ مواردی وجود دارد که به جز شرم و بدنامی برای صاحبان آنان عوایدی نداشته است. مواردی از این دست پس از سال ۶۱ قمری که شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) در آن سال واقع شد، دیده می‌شود. در سال ۶۳ قمری یزید به مدینه حمله کرد و حرم رسول خدا (ص) را اسطبل اسبان کرد و اهل ایمان را قتل عام کرد (الافصال شیخ مفید، ص ۴۴). در این ایام سه روز دست لشکر یزید برای هر نوع جنایت و فحشا باز گذاشته شد و افراد زیادی را کشتند (تجارب الامم، ج ۲، ص ۸۸).

در سال ۲۳۶ قمری متوکل عباسی دستور داد قبر حضرت سیدالشهدا (ع) را تخریب و آنجا را مسطح و در آنجا زراعت کنند (البدایة والنهایة، تاریخ ابن کثیر، ج ۱۰، ص ۳۱۵). این رویه در طول تاریخ با مسلط شدن افراد و حاکمانی با گرایش‌های مذهبی تند و افراطی به شیعه و هم به مراکزی که مورد احترام شیعه بوده و هست، ادامه داشت. حمله می‌کردند، آنان را‌ می‌کشتند و آتش می‌زدند و از این نوع جنایات هیچ ابایی نداشتند.

در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی این شیوه افراط گرایان همچنان وجود داشته است و بر اثر تحریک دشمنان اسلام به واسطه این افراد که بیشترشان فریب خورده اند و،  چون جهل به مبانی حتی مذهبی خودشان دارند، به خوبی شست وشوی مغزی می‌شوند و بر اثر هیجانات دست به رفتاری جنایت آمیزی می‌زنند. بمب گذاری در حرم مطهر رضوی که البته منافقان انجام دادند، یکی از این هاست. این بمب گذاری در روز عاشورا، دوشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۷۳ که شلوغ‌ترین روز بود، انجام شد و ۲۶ نفر به شهادت رسیدند و بیش از سیصد نفر زخمی شدند.

در حرم امامین عسکریین، در سامرا دو بار بمب گذاری شد؛ یکی در ۳ اسفند ۱۳۸۴ و دیگری در ۲۳ خرداد ۱۳۸۶. انفجار خودرو بمب گذاری شده در کاظمین در سال ۱۳۸۸ خورشیدی نیز نمونه دیگر است. در سال ۱۳۸۶ در دویست متری حرم امام حسین (ع) بمبی منفجر شد که بیش از چهل نفر به شهادت رسیدند. همچنین، انفجار قبر مطهر حضرت سکینه (س) به دست داعش در سوریه.

عبدالعزیزبن عبدا... بن باز،  مشهور به بن باز، از مفتیان اهل سنت اهل عربستان سعودی و ازجمله هواداران اصلی اندیشه سلفیگری که در سال ۱۹۹۹ درگذشت، به عنوان بزرگ‌ترین مفتی وهابی سلفی در دوران معاصر شناخته می‌شود. در صفحه ۳۶۵ از جلد یک کتاب «مجموعه فتوا‌های بن باز» آمده است: «وهابیون هرآنچه به صورت گنبد بر قبر (حضرت) خدیجه (س) و... بنا شده بود، تخریب کردند و همه گنبد‌ها را از بین بردند و (با چنین کارهایی) دعوت به توحید و دین خدا را آشکار کردند.» وی بر این فتوای خود افتخار می‌کرد. بن باز در آرزوی تخریب قبر رسول خدا (ص) زندگی کرد تا اینکه از دنیا رفت.

او در فتاوای خود معتقد است و چنین می‌گوید: «ساخت مقبره روی قبر نبوی به دست حاکمان ترک انجام گرفته است که امری ناشایسته و بدعت است و باید تخریب شود.» در استفتایی که از او شده است و هم اکنون نیز در سایت بن باز وجود دارد، او درباره ساخت بنا بر قبور می‌نویسد: «شکی نیست که بنا بر قبور، بدعت و منکر است؛ بنابراین جایز نیست که برای قبور گنبد و بارگاهی ساخته شود؛ بنابراین سزاوار است که قبر نبوی تخریب شود.» بنابراین حمله به حرم احمدبن موسی (ع) نیز از این قاعده فکری و اعتقادی افراطیون و سلفیگری مستثنا نیست.